Header dijagnostika
Navigator DV2
Lokomotorni sistem Liječenje počinje dijagnostikom Klasifikacija Upalne bolesti Reumatski artritis Psorijatički artritis Artroze Išijas Lumbago Giht Fibromijalgija
Lijekovi i načini liječenja Hirurški zahvati Operacija kuka Artoskopija koljena
Principi rehabilitacije Fizijatrija Uloga fizijatra Terapija radom Kućna terapija Profesionalna rehabilitacija
Kinezoterapija Trakcija Termoterapija Klimoterapija Balneoterapija Talasoterapija Helioterapija IC terapija UV terapija Laseroterapija Ultrazvuk

Dijagnostika reume

Liječenje počinje dijagnostikom

Početak svakog uspješnog liječenja je dobra diojagnoza.
Kako ustanoviti dijagnozu reume? Jednostavno otiđite doktoru. Svaki drugi način je neka vrsta zavaravanja.
Ovdje ćemo dati mogući scenario pregleda za uspostavljanje početne dijagnoze. U zavisnosti od iskustva i vaše kliničke slike, vaš porodični ljekar može da izmjeni redosljed i kliničke procedure. Ukoliko nemate povjerenja u svog doktora, vjerovatno ćete se nemarno odnositi i prema njegovim savjetima, pa je neuspjeh kod liječenja gotovo izvjestan.
Palpaciju aktivne i pasivne pokretljivosti
Svaki simptom bolesti treba se evaluirati individualno, ali tek kada se dobije cjelokupna slika može se postaviti tačna dijagnoza.

Klinički pregled (uobičajeno) počinje gledanjem ili inspekcijom. Pregled zglobova i ostalih dijelova lokomotornog sistema ima dvije uzajamno dopunjujuće metode:
a) opšta metodika ispitivanja i
b) ispitivanje posebnih topografskih oblasti (posebnih zglobova).
Prva metoda podrazumjeva inspekciju, palpaciju aktivne i pasivne pokretljivosti, ali i auskultaciju krepitacija, a druga zavisno od opserviranog (ne samo oboljelog) zgloba, jer se svi zglobovi moraju pregledati.
Liječnik promatra bilo kakvu nenormalnost kičme, ruku, nogu tokom mirovanja ili određenih pokreta. Gleda se kakav je hod i to u njegovoj cjelovitosti, dakle ne samo rad nogu, već i ruku, stražnjice, kičme.... U stojećem položaju pacijenta se promatra s prednje, stražnje i bočne strane, s posebnim naglaskom na nenormalnosti držanja i simetrije. Liječnik pacijenta traži da savije vrat naprijed-natrag, u stranu i da vrti glavu u jednu i drugi stranu, te da iste pokrete ponovi u području kičme.
Uputnica specijalisti
Nakon prelimeinarnog pregleda obično slijedi uput specijalisti, koji ponavlja i potvrđuje preliminarne nalaze i po potrebi upućuje na dalje pretrage.
Osnovne laboratorijske pretrage
diag mix Reakcija sedimentacije eritrocita (SE). To je jednostavna laboratorijska metoda koja pruža velika saznanja praktičaru u najskromnijim uslovima rada. Ona skreće pažnju na: sistemska oboljenja vezivnog tkiva, ostala zapaljenjska oboljenja, maligna oboljenja i ostala oboljenja sa zapaljenskom i nekrotskom osnovom.

Hemogram je po mnogo čemu značajna laboratorijska metoda. Anemija je u reumatologiji vrlo često znak visoke evolutivnosti oboljenja. Određivanje broja leukocita i leukocitarne formule, takođe ima u reumatologiji veliki značaj. Leukopenija se javlja u SEL, Synd. Felty i kao posledica primene citostatika.

Elektroforeza i imunoelektroforeza su takođe veoma značajne u kliničkoj reumatologiji. Tako se u SEL u 50% javlja hiperglobulinemija, ali u akutnim slučajevima i periodima aktivnosti povišeni su i alfa2 globulini.
Imunoelektroforeza ima više prognostički, nego dijagnostički značaj. Određivanje ASOT je za kliničku reumatologiju takođe veoma značajno /86/. On označava imunološki odgovor organizma na streptokoknu agresiju. U normalnim uslovima ASOT je do 250 internacionalnih jedinica.

Serološki faktori u reumatoidnom artritisu (RA) imaju ne retko presudan značaj. Oni su znak ozbiljnih imunoloških promena. Još se tačno ne zna šta je RF. Najverovatnije to je antitelo - serumski gama-M globulin najčešće, čija je molekularna težina 1x106.Visoki titrovi RF govore o teškom reumatoidnom artritisu (RA).

ANA metoda, je metoda koja praktičaru pomaže u dijagnostici SEL-a.

Artrocenteza, biopsija sinovije i mišića su metode koje su često rezervisane za referentne ustanove, ali i za praktičnu kliničku reumatologiju .

EMNG i sonografija, CT i EMR se takođe nekada primenjuju, ali rentgenografija je i dalje nezamenljiva u svakodnevnoj praksi.
Rentgenografija mora biti tačno procenjena, ciljana i odmerena. Mora biti urađena po važećim rentgenološkim kriterijumima i sa što manjim zračenjem. Tako se kod bola u LS kičmi preporučuje da se uradi Rö snimak u stojećem položaju, 30x40, da se zahvati odjednom: Ls kičme i sakroilijačni zglobovi, torako-lumbalni prelaz i oba koksofemoralna zgloba.

Artrocenteza se mora raditi po svim principima asepse i antisepse.
Sinovijska tečnost se mora što detaljnije opservirati, a najmanje: pregled na kristale i po MGG, Ropesova proba i slanje na kulturalni i citološki nalaz (ovaj poslednji kad god je to moguće).

U reumatologiji postoji niz sofisticiranih metoda, posebno iz imunologije.
Za Vas kao bolesnika dovoljno je da aktivno sarađujete sa liječnicima.
Tek detaljna anamneza omogućuje liječniku da dođe što bliže dijagnozi i da stanje diferencira u jedan od mnogobrojnih tipova reumatskih oboljenja.
Socijalna anamneza
Socijalna anamneza i zanimanje imaju uticaj prije svega kao faktori rizika, a ponekad i kao uzroci za mišićno-koštane bolesti i stanja.
Zbog toga liječnik ili u formi razgovora, ili popunjavanjem ranioje pripremljenih formulara ispituje određene domene socijalnog života i okruženja.
Takođe, poznavanje socijalnih prilika i zanimanja daje jasniju ideju o očekivanjima samoga pacijenta.
Nažalost, mnogi bolesnici s mišićno-koštanim bolestima trebaju promijeniti ili modificirati svoje zanimanj
Vježbajte redovno
Lagane vježbe istezanja mogu pomoći jačanju mišića oko zahvaćenih zglobova i smanjiti osjećaj umora.
Hranite se zdravo
Ishrana bazirana na voću, povrću i integralnim žitaricama, pomaže u održavanju idealne tjelesne težine i poboljšanju opšteg zdravstvenog stanja. Ne postoji dijeta koja otklanja reumatske tegobe, ali zdrava prehrana pomaže da se umanje.
jump top
Podnožje-Footer-veze-